Wat zijn de kosten van niets doen? Dat is een vraag die veel leidinggevenden in de zeevaart zich moeten stellen nu de pandemie de digitale transformatie in alle sectoren heeft versneld.
"Bedrijven die vóór COVID-19 Industrie 4.0 [digitalisering] niet hadden geïmplementeerd, zijn wakker geschud", meldt wereldwijd adviesbureau McKinsey. In hun laatste onderzoek stelde McKinsey vast dat 56 procent van de respondenten die vóór COVID-19 geen digitale technologieën hadden geïmplementeerd, "beperkt werden in hun vermogen om te reageren op COVID-19."
De pandemie heeft de waarde van toezicht op afstand op operaties, e-commerce en real-time toegang tot gegevens over de toeleveringsketen verhoogd. Een andere onderzoek door Deloitte bleek dat 94 procent van de executives het erover eens was dat "digitale transformatie een strategische topprioriteit is in mijn organisatie."
In de economie kan niets doen "opportuniteitskosten" met zich meebrengen. Voor visbedrijven kan het niet overschakelen op digitale systemen en elektronische traceerbaarheid klanten kosten, de operationele kosten verhogen en de groei van de inkomsten belemmeren.
Er zijn duidelijke aanwijzingen dat de opportuniteitskosten van het niet digitaliseren toenemen, vooral omdat de pandemie een verschuiving naar e-commerce en online logistiek en distributie heeft versneld. Bovendien veranderen consumenten "in ongekend tempo van merk", volgens een andere McKinsey onderzoek. De markt en de regelgeving vragen steeds meer om transparantie in de producten die we kopen. Meer consumenten willen weten of hun producten duurzaam en sociaal verantwoord zijn. En overheden luisteren.
In december heeft de Japanse wetgever een wet aangenomen om de invoer van illegale, ongemelde en ongereglementeerde (IUU) zeevruchten te verbieden. De EU was de eerste die in 2010 een dergelijke wet aannam, gevolgd door het Amerikaanse Seafood Import Monitoring Program (SIMP) in 2018. In mei werd in het Amerikaanse Congres een nieuw bi-partijdig wetsvoorstel ingediend, genaamd de Illegal Fishing and Forced Labor Prevention Act, om het SIMP uit te breiden tot alle soorten en de transparantie van de aanvoerketen te vergroten, met inbegrip van nieuwe regels voor de openbaarmaking van gegevens. Het wetsvoorstel stelt ook voor geavanceerde technologieën voor kunstmatige intelligentie en machinaal leren toe te passen om overtreders doeltreffender te vangen en hun namen bekend te maken.
In 2019 bleek uit een onderzoek van de Europese Commissie naar de tonijnindustrie in Ecuador dat er "ernstige tekortkomingen waren op het gebied van controle, met name op de activiteit van de tonijnvisserij en -verwerking. Deze tekortkomingen ondermijnen de betrouwbaarheid van het traceerbaarheidssysteem waarop de certificering van de legaliteit van de vangsten is gebaseerd." Nu scherpt Ecuador ook zijn visserijwetgeving aan.
Sinds 2018 is de Ecuadoraanse export van tonijn in blik en conserven met meer dan 50 procent gestegen. Alleen al in het eerste kwartaal van 2020 steeg de invoer van tonijn in blik uit de E.U. met 23 procent, grotendeels onder invloed van de pandemieaankopen. Een EU-verbod op Ecuadoraanse tonijn zou rampzalig zijn voor de nationale tonijnindustrie. De opportuniteitskosten zouden astronomisch zijn.
Detailhandelaars en importeurs uit de EU en de VS hebben nu de Wereldwijde tonijnalliantie om te blijven aandringen op verbeteringen om "een effectieve traceerbaarheid te garanderen ... die de inspanningen op het gebied van duurzaamheid ondersteunt, omdat zij transparantie en verantwoordelijkheid binnen de toeleveringsketen creëert". ALDI, bijvoorbeeld, heeft leveranciers van zeevruchten verplicht "contractueel informatie te verstrekken over de gehele waardeketen van het desbetreffende product" en heeft zelfs een online platform om zeevruchten terug te voeren naar hun oorsprong.
Er is onlangs nog een factor bijgekomen die de digitalisering aanjaagt: blockchain. Er is een enorme hype ontstaan rond deze gedistribueerde grootboektechnologie om de authenticiteit en veiligheid van gegevens in de toeleveringsketen te verbeteren. Zo'n 15 technologiebedrijven bieden nu blockchainoplossingen voor de visindustrie. Ecuador's Sustainable Shrimp Partnership (SSP), bijvoorbeeld, lanceerde blockchain traceerbaarheid met IBM Food Trust in 2020, waarbij consumenten een QR-code krijgen waarmee ze de herkomst van hun product kunnen traceren.
"Verbazingwekkend genoeg creëerde de pandemie de behoefte om onze klanten te verzekeren dat het product veilig was," vertelde José Antonio Camposano, uitvoerend directeur van het Sustainable Shrimp Partnership, aan The Fish Site. "En in het midden van die discussie hebben we de gelegenheid aangegrepen om hen veel meer informatie te geven die volgens ons waardevol voor hen is."
Naarmate de markt en de regelgeving de vraag naar elektronische traceerbaarheid doen toenemen, nemen de opportuniteitskosten van niets doen toe, vooral als uw concurrenten profiteren van digitale technologieën waarmee zij meer vertrouwen en loyaliteit bij klanten kunnen winnen.
Opportuniteitskosten uiten zich vaak in een viscerale menselijke emotie: angst of meer bepaald de angst om iets te missen (FOMO). Dat zal waarschijnlijk een van de grootste drijfveren voor digitale transformatie zijn, aangezien de early adopters angst creëren bij de rest van de sector.
